مواد تشکیل دهنده کامپوزیت ها

مواد تشکیل دهنده کامپوزیت ها

مواد تشکیل دهنده کامپوزیت ها |

میکروفیل ها: نسل بعدی کامپوزیت های معرفی شده به جامعه دندانپزشکی هستند که نسبت به ماکروفیل ها مقاومت کمتری دارند در نتیجه پولیش پذیری بهتری را از خود نشان می دهند. اندازه ذرات این دسته از کامپوزیت ها 100 نانومتر می باشد. زمان معرفی میکروفیل ها به دهه 1970 بر می گردد.

ماکروفیل ها : اولین نوع از کامپوزیت هایی که دندانپزشکان برای ترمیم دندان از آن ها استفاده کردند. ویژگی بارز این نوع از کامپوزیت ها مقاومت مکانیکی بسیار بالای آن ها است، که به همین سبب پولیش پذیری ضعیفی از خود نشان می دهند. اندازه ذرات ماکروفیل ها بین 10 الی 50 میکرومتر است.

هیبرید، نانوهیبرید و میکروهیبرید : با توجه به مشکلات موجود در استفاده میکروفیل ها و ماکروفیل ها نسل دیگری از کامپوزیت ها ساخته شد که هم زیبایی و پولیش پذیری میکروفیل ها را دارا باشد هم استحکام ماکروفیل ها را. این دسته از کامپوزیت ها بسیار مورد توجه دندانپزشکان قرار گرفت چرا که توانایی مقاومت در برابر فشار های مکانیکی دندان های خلفی را داشت و همچنین قابلیت بالای پلیش پذیری از خود نشان می داد. اندازه ذرات این دسته از کامپوزیت ها بین 10 تا 50 میکرومتر و ذرات بزرگتر تا 40 نانومتر می باشند.

نانوکامپوزیت ها: این دسته از کامپوزیت ها با تشکیل نانوکلاستر، پوشش قدرتمند و پولیش پذیری بالایی را دارا می باشند.
نانوکلاستر چیست: قابلیتی که باعث می شود ذرات کوچکتر با اتصال به یکدیگر تشکیل ذرات بزرگتر را بدهند همین موضوع سبب می شود که این نوع از کامپوزیت ها مقاومت بالا در برابر فشار های مکانیکی را داشته باشند.
اندازه ذرات این دسته از کامپوزیت ها حدود 20 نانومتر است.