ماده اصلی تشکیل دهنده باندینگ ها، مونومر های رزینی و فیلر می باشد، که ماتریکس  آن را بخش رزینی تشکیل می دهد.
سهم فیلر ها در مواد تشکیل دهنده باندینگ بسیار اندک است به همین دلیل باندینگ ها خواص مکانیکی قابل توجه ای ندارد.

 

از خواص یک باندینگ می توان به wetting یا مرطوب بودن آن اشاره کرد، که هرچه با سرعت بیشتری پخش شده و محیط مورد نظر را در بر گیرد، باندینگ مناسب تری محسوب می شود.

باندینگ ها بر اساس مواد تشکیل دهنده ی شان به هشت نسل گروه بندی می شوند البته از نسل های 4 تا 8 در بازار موجود می باشد.

محتویات باندینگ ها شامل موارد زیر می باشد:

 

نسل4: دارای پرایمر و باند هستند که به صورت جداگانه وجود دارند البته باید توجه داشت که اچینگ باید به صورت جداگانه در این نسل استفاده شود.

 

نسل5: دارای پرایمر و باند در یک بطری می باشند در این نسل هم اچینگ به صورت جداگانه باید استفاده شود. تفاوت نسل 5 با 4 در این مورد است که در نسل 4 پرایمر و باند در دو بطری مجزا قرار دارند اما در نسل 5 هردو در یک بطری قرار دارند. نام دیگر باندینگ نسل5، توتال اچ نیز می باشد.

 

نسل6: دارای دو بطری پرایمر و باند هستند. تفاوت این نسل با نسل های 4 و 5 در اچینگ می باشد، که با توجه به وجود مونومر های اسیدی در پرایمر دیگر نیازی به اچینیگ وجود ندارد.

 

نسل7 و8: تفاوت عمده نسل 7 و 8 با دیگر نسل ها، ارائه شدن آن ها در یک بطری می باشد که حاوی پرایمر، اچ و باند هستند. البته باید توجه داشت که تفاوت نسل 7 و 8 در مونومر های استفاده شده جهت بهبود خواص اچینگ می باشد.

 

از جمله کار هایی که بعد از قرار دادن باندینگ از اهمیت بالایی برخوردار است پخش کردن آن با هوای ملایم روی دندان و موضع مورد نظر می باشد، استفاده از هوای ملایم برای پخش کردن باندینگ، باعث نازک تر شدن آن و پوشش دادن تمام موضع مورد نظر توسط آن می شود.

باندینگ چسب ترمیم است بنابراین انتظار وجود خواص مکانیکی از آن را نباید داشته باشیم.

نکته ساده ولی قابل توجه: یکی از مواردی که باعث شکست ترمیم می شود لایه ضخیم باندینگ می باشد.

قابل ذکر است که اچ کردن، مواد معدنی عاج را از بین می برد و شبکه کلاژنی بدون مواد معدنی را باقی می گذارد.
یکی از مواردی که باندینگ را دچار اختلال می کند تبخیر آب داخل شبکه می باشد، که با خشک کردن بیش از حد عاج این اتفاق رخ می دهد.